ΙΑΤΡΙΚΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ -ΠΟΙΗΣΗ

Κάπου εκεί στην άκρη μίας άλλης εποχής

πέφτει η αγάπη σαν δαχτυλίδι παιδικό

που τους βυθούς κορόϊδεψε

κι επέπλευσε

σ'ένα ταξίδι έξω από τον χάρτη...

Είναι τα μάτια της μνήμης·λυχνάρια της στοργής

που μεγαλώνουν τις μαγικές εικόνες των παραμυθιών

κι ανοίγουν στων καλοκαιριών την αμφισβήτηση

τα δάκρυά μου...

Δραπέτες -νότες

ξεφεύγουν κάποτε απ'το πεντάγραμμο του δισταγμού και ερωτεύονται δακτυλικά αποτυπώματα παιδιών που γέρασαν

επάνω στις χορδές των σκονισμένων μπάσων

...σαν να 'ναι αυτά ηχητικά μνημόσυνα πολέμων!!!

Κι η παύση

γητευμένη από κλειστούς όρκους για τα ταξίδια των καιρών

λησμόνησε την ύπαρξή της

σε δευτερόλεπτα που σμίκρυναν πολύ τις απουσίες

και τώρα ιχνηλατούν σ'άδετα τραύματα...

Ακόμα και οι διέσεις

στην κορυφή σκαρφάλωσαν

του πιό καλού μας γέλιου

που αχνοπλανήθηκε

αφήνοντας την "Φα Λύδια"

ακίνητη σε παρτιτούρα προσμονής...

Κάπου εκεί,στο μυστικό πεντάγραμμο μιας άλλης εποχής

οι σκέψεις αφουγκράζονται τις συγχορδίες του κόσμου

καθώς ο μετρονόμος κυνηγάει το τέμπο της φωνής μου...

Χορεύουν οι μορφές στο αινιγματικό σκοτάδι,

Είναι οι λέξεις,ντροπαλές νότες

που ξεκουράζονται στο πεντάγραμμο της μοναξιάς.

Σωπαίνουν τα συναισθήματα·

αυτά τα συνεσταλμένα κουτσούβελα

που κρύβονται στα δάση της αδράνειας.

Η ανασφάλεια,θυμωμένος χτύπος

φλερτάρει τα ντραμς της ειρωνείας.

Με φοβίζουν οι λυγμοί της σιωπής απόψε-

Αυτοί οι ανορθόγραφοι στίχοι που έζησαν

σε μελωδικές σελίδες αθανασίας...

Και έτσι...

κλείνω τα τερατόμορφα αυτιά της ανθρωπότητας.

Κλείστε τον κλιματισμό·

επείγουσα ανάγκη οξυγονούχου θάρρους.

Λαχανιασμένος ο Χρόνος

κρύβεται·

παιδικός ήρωας σε καταπακτές φόβων.

Μέσα του χιλιάδες οπτασίες τρέχουν·

ντοπαρισμένα άλογα

σε κούρσα παρελθόντος.

Ο πόλεμος δεν τελείωσε·

τα ψηλοτάκουνα τανκς

πατούν τα γεράνια του θυμωμένου άλσους.

Η Συγγνώμη ·

στοιβαγμένο χαρτομάντηλο

λικνίζεται σε πατώματα φθοράς.

Χαϊδεύει την λευκή σουπιέρα της γιαγιάς ενοχής

σε κρίση νοσταλγίας.

Από γέροντα ενδοιασμό

φυλακίζεται

σε κελί ανακούφισης.

Ουφφφ...

Με κούρασε το καλογυαλισμένο αυτοκίνητο

παρακαρισμένο,μέρες τώρα,

στο δρομάκι του ονείρου...

Ακρωτηρίασε τον θάμνο

που χόρευε βαλς με τις μυρωδιές των αναμνήσεων

σε κίτρινες νύχτες...

Ας έρθει ο γερανός της συνείδησης

παρακαλώ θερμά!

Δεν μπορώ άλλο χημικό λίπασμα

στα σαρκοφάγα φυτά μου.

Η θέληση·

κρεβάτι άστρωτο με βρώμικα σεντόνια.

Στρώσε επιτέλους την ταυτότητά της

με καλύμματα φωνών.

Χάρισέ της ένα χορό γεροντοκόρης προσμονής.

Πρόδωσέ την με φιλήδονη στασιμότητα.

Εξαφάνισέ την σε όαση ψευδαισθήσεων

αποκοιμίζοντάς την με νανουρίσματα σκόνης.

Κράτησέ την·

κομμένο χαρτάκι

σε τελευταία σελίδα μπλοκ ιχνογραφίας.

Σωροί ποιημάτων

κοιμούνται

σε άκρη σταχτοδοχείου.

Συλλογές αποτσίγαρων αντοχής.

Δεν καπνίζω.

Καιρός για εμπρησμούς σιωπής...

Μέρες

ξεφυλλίζονται σε ρυθμούς βαλς

καίγονται από πυρομανείς καιρούς.

Φουσκώνουν·

παιδιά που πρήστηκαν από ονειρικά γλυκίσματα!

Σκονισμένο δάπεδο η μνήμη

πνίγεται από σφουγγαρίστρα ενοχών.

...Κι όλο χορεύει πάνω του

λασπωμένο πέλμα μονόφθαλμου γάτου...

Χρόνος

κοιμάται·

ξενυχτισμένος αλκοολικός

που τον έπιασαν τα ανικανοποίητα κενά του.

Η επιθυμία εξοστρακίστηκε στο έρεβος των θυμήσεων.

Φόβος μανιακός χορεύει.

Έχω όρεξη για βαθύ κλάμα απόψε.

Είναι και οι νότες

που με τιμωρούν

γιατί προτίμησα την πρόκληση

της αρμονίας.

Λυπημένο ημιτόνιο χάνομαι

σε τετράμετρο ατολμίας

συνθέτοντας

νυκτωδίες...

Λιγοστεύει το τίποτα-ζηλεύει το κενό.

Παραληρεί το μηδέν στο φόβο της πληρότητας

και αυτοκτονεί

σε πρασινοβαμμένο παγκάκι χάρτινης ανασφάλειας.

Σκοτάδια νεογνά

πνίγονται

σε αβαθείς θάλασσες σκιών.

Λυπάμαι για ό,τι έζησε σε αφανή θάνατο.

Έφυγε με την πρώτη πνοή αβεβαιότητας...

Περιπλανώμενο σαλιγκάρι

τρυπώνω σε ξηλωμένη τσέπη

απόγνωσης

και πολτοποιούμαι από

σιδεροπάπουτσα

απομυθοποίησης.

Ανάμεσά μας η ουτοπία.

Ακόμα και ο χρόνος δραπέτευσε απ' την κλεψύδρα των επιλογών

παίζοντας

ξεκούρδιστο μπάντζο αδιαφορίας.

Και εσύ κορδόνι

κυνηγάς το ταλαιπωρημένο παπούτσι

της τόλμης σου.

Κράτησα την μορφή σου φυλαγμένη

σε βιβλιοθήκη μνήμης

μαζί με τον γηρασμένο "γκρινιάρη"

για μοναχικές ώρες πληγής...

Ανικανοποίητο το τοπίο και σήμερα.

Γάλα που έληξε βιαστικά στην απομόνωση του ψυγείου.

Νωρίς χάθηκαν οι ώρες·

ανεξίτηλα φύλλα δέντρου

απραξίας.

Θα 'πρεπε να το σκεφτούν σοβαρά όσοι τις εξαπάτησαν

φτιάχνοντας πλαστικές ρίζες ευσυνειδησίας.

Oρφανά σαλιγκάρια

χορεύουν στον μονότονο ρυθμό της ματαιοδοξίας.

Προσπάθησαν απεγνωσμένα να γίνουν "Τίποτα¨.

...Όμως η μετριότητα είναι πάντα η χειρότερη τιμωρία.

Στριμώχνω φιγούρες σε μυαλό-κάδρο

με άπλυτα ρούχα αμφιβολίας.

Στεγάζω χαμόγελα σε μισόχτιστη πολυκατοικία·

η ματιά,δειλός ηδονοβλεψίας,

σφηνώνει σε στενό παράθυρο σιωπής...

Κορίτσι με ανθισμένο ένδυμα

μελετά σε βάθος δοκιμίου

της σειράς "Λούκυ Κιντ"·"Ο μπόμπιρας Λούκι".

Πέδιλα χαράς σε ποδαράκια απλότητας·

-Γιατί λοιπόν όλοι φορούμε μπότες;

Καυτό ρόφημα ματαιοδοξίας.

Δοκιμάζω.

Ζηλιάρα φιλενάδα της μιζέριας.

...Γυάλινα σκαλιά ραγίζουν αργόρυθμα.

Μέρες που γέμισαν στις άκρες τους μούχλα

αναμένουν κι απόψε την φοβισμένη απόρριψη.

Μια νύχτα θα μεταμφιεστώ σε Αμνησία

με σκοτεινά πέπλα εικόνων

και τρύπια πατούμενα υποσχέσεων.

Έτσι με τον γεροδεμένο καβαλιέρο της σιωπής

στον ακρωτηριασμό των νεανικών ελπίδων

θα χορέψω μελωδίες αισιόδοξης λύπης.

Κι όταν η πένθιμη γιορτή

κακογραμμένο βιβλίο

κλείσει,

οι λευκοί ήχοι θα καταφέρουν να χρωματίσουν τις φωνές...

Το βλέμμα μέσα μου

παγωτό χωνάκι με τριμμένο φυστίκι και σιρόπι ενοχών

λιώνει

στην πρώτη και όλας αχόρταγη δαγκωματιά.

Η προδοσία

κρατά άρωμα μουχλιασμένου τριαντάφυλλου

κι έχει μορφή κατσούφη αγγέλου.

Με θυμωμένο πόνο

εμφανούς αφάνειας

μακιγιάρω το δέρμα.

Νηστικός γάτος που ερωτεύτηκε φτερωτές ψευδαισθήσεις,

προσδοκώ τις αγωνίες.

Φθάνει.

Δεν έχω όρεξη για νοσταλγικές περιπολίες·

νυχτερινό σουβλάκι και ξέμεινα σε κοιλιά αδηφάγου ψυγείου.

...Οι παγοκυψέλες πανικοβλήθηκαν

και δάκρυσαν σιγανά.

Γραμματόσημο

πάνω σε έφηβους φακέλους

ταξιδεύω.

Φτερωτό έντομο προσγειώνομαι σε ανήσυχες σελίδες.

Η εξιστόρηση καλά κρατεί...

Χρατσσσ!

Κομμάτια κι απόψε οι παραπληγικοί στίχοι!

Κομφετί

που διασκεδάζουν

σε καρναβάλι λύπης.

Ψέματα

υψηλών λιπαρών.

Εύθραυστες συγγνώμες

αεροστεγούς συσκευασίας ανοχής.

Ακολουθώ-από αύριο-δίαιτα σκέψης.

Οι λέξεις κάνουν ανταρσία

αναζητώντας την ειλικρίνειά τους.

Κρυολόγησε η σιωπή των καιρών

και βήχει κακοήθειες·

άμεσος κίνδυνος μόλυνσης...